Dan kun je denken dat dat heel innovatief is, maar in 1974 waren mijn ouders ook al bezig met het binnenklimaat van hun woning.
In dat jaar kregen wij namelijk centrale verwarming in huis. En dat was toentertijd nog redelijk uniek. We woonden in een sociale huurwoning en een dergelijke investering werd niet vaak gedaan in een huurwoning. De ketel kwam in de schuur en de olietank (dat was toen zo) onder de tegels van de achtertuin. En het hele huis was lekker warm.
Met de komst van de CV kregen we een waterverdamper in huis. Dit elektrische apparaat moest gevuld worden met water en werd een uur per dag aangezet om droge lucht in het huis te bevochtigen. Het apparaat van mijn ouders ging echter weer snel de deur uit, want mijn moeder was veel langer bezig met het verwijderen van kalk die het apparaat met het water verspreidde. De remedie was vervolgens gewoon om het raam open te zetten.
Door de vernieuwde technieken van duurzaam bouwen, waarbij we zelfs luchtdicht kunnen bouwen en onze eigen energie kunnen opwekken, is het noodzakelijk de installatietechniek daarop aan te passen, zodat we genoeg verse en schone lucht door ons huis laten gaan. Als deze installaties zelfdenkend en zelfreinigend zijn vergt dat, naast het volgen van de gebruiksaanwijzing en het reguliere onderhoud, niet veel meer van de bewoners dan nu het geval is.
En wees gerust. Ook met deze nieuwe installaties in 2018 is het nog steeds mogelijk om het raam open te zetten. Voor gezonde, frisse lucht, hoeft het echter niet meer.
Renie Ralduin
Terug naar Building Campus